19 Aralık 2012 Çarşamba

Metrobüste başımıza gelebilecekler vol.2

Bu yazıya da gülerek başlamak isterdim ancak bu akşam metrobüste yaşadıklarımız, yaşayabileceklerimizden korkmamız yüzümüzdeki tüm mutlu ifadeyi aldı götürdü.

Her akşam gibi bu akşam da Zincirlikuyu metrobüs durağında buluştum arkadaşlarımla. Zincirlikuyu ilk durak olduğundan oturabileceğimiz şekilde kapının önü bize denk gelene kadsr bekledik. Buraya kadar herşey normal. Durağa sığmayan insan toplulukları olarak
mecburen kaldırımın alt tarafında dururken metrobüs şöförü durağa insanlar kaldırımda beklesin diye çok yakın bir şekilde yanaştı. O sırada (insanlıktan çıktığını sonradan anladığımız!) bir kişi şöförün bu hareketine sinirlenip metrobüsun camına sağlam bir şekilde vurdu. Hadi buraya kadar da herşey normal olsun.

Kapılar açıldı. Her zamanki klasik, insanların birbirinin üstüne çıkma çabasıyla ilk 30 sn. kapıda sıkışarak kimse binemese de bunca zamandır profesyonel bir metrobüs yolcusu olmanın vermiş olduğu tecrübeyle yerlerimize yerleştik. Ben o kaos anında incinen bileğimle uğraşırken arkadaşlarımızdan biriyle bir bayan tartışmaya başladı. Bir anda tartışmaya bir bey! (Hala bey diye hitap etmek insanlığa bir hakaret olsa da!) de küfürleriyle beraber katıldı. Derken bir başka arkadaşımız diğer arkadaşımız savunmasız kaldığı için hanımefendiliğini bozmadan ona destek çıktı. Bu tabii ki o beyfendinin! perçinlenen sinirini dindirmedi. Öyle sinirlendi, incir kabuğunu doldurmayacak bir sebepten hatta kendisiyle alakası olamayan bir sebepten
dolayı o kadar hiddetlendi ki işte o zaman olaya sadece seyirci olan ben o adam!ın bakışlarından korktum. Kendi yanında olan iki bayan arkadaşını bile önemsemeden dişlerini sıkarak değil bir bayana, kimseye söylenmeyecek küfürler savurması, yerinden bir iki kere kalkmaya çalışıp yine arkadaşları tarafından engellenmesi (kalkıp ne yapmayı planlıyordu bilemedik) ve bir kişinin bu kadar hakarete, tehdite çıkıpta bir tek kelime etmemesi sanırım bazı değerlerimizi kaybettiğimizin göstergesi.

İnsanlar o kadar sinirli, öylesine asabi ki artık kimsenin kimseye sabrı yok. Öyle bir duruma geldik ki sabah evden çıkarken akşam herhangi bir durum olmadan sağ sağlim gelelim diye dua ediyoruz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder